वाढदिवस

 

या आठवड्यात ख्वाबिदा सुरू होवून एक वर्ष होतय. थोडक्यात ख्वाबिदाचा वाढदिवस आहे. जन्मदिवस नाही, कारण हे मनात येणारे विचार तेही random, haphazard… त्यांचा जन्म कधी झाला हे रूढार्थाने कळूच शकत नाही. पण हो वाढदिवस मात्र आहेच. आधी ते फक्त मनात असत, मग गेल्या वर्षभरात कागदावर आले.Random असले तरी कागदावर उमटतांना त्यांच्यांत काहीतरी सुसंगती यायचीच. मेंदू लिंक सोडत नाही कितीही फिरले तरी. कागदावरुन ते अनेकांच्या डोळ्याखालून गेले. कधी त्या विचारांनी हसवले, कधी माझ्या डोळ्यांची कड त्यावेळी पाणावली असणार याची जाणिव करून दिली. कधी आवडले, तर कधी हे काय काहीतरीच असेही वाटले असणार. पण दोन मिनिटे हे काय? असा विचार नक्कीच मनात आला असणार. विचारांनी विचार करायला लावावे यातच मज्जा आहे.

ख्वाबिदाचा उद्देशच स्वत्वाचा शोध घेणे. प्रत्येक विचारच्या कृतीच्या मागचा प्रवास बघणे, तोही शक्यतो तटस्थपणे, चुक बरोबर, रागलोभ बाजूला ठेवून. हाच होता आणि हाच आहे.

विचारांना स्वप्नं बघायची सवय लागली की ती सवय सुटतच नाही. त्या प्रवासाला शेवट नाही. मजा प्रवासातच. त्यामुळे मन, मेंदू, विचार सगळे आहेत तोवर ख्वबिदा असणारच. पण…

पण इथेच तर ग्यानबाची मेख आहे. प्रवास आहे तर त्यात स्टेशन्स लागणार. एक वर्ष हा असाच एक थांबा आहे त्यातला. विचारानां पुन्हा विचार करायला लावणारा. वाढदिवसाला त्यात काहीतरी वाढ करायला लावणारा.पहिल्यादिवशी व्यक्त झालेल्या प्रश्नांची उत्तरे जरी मिळाली नसली तरी ती कोणत्या रस्त्यावर चालल्याने मिळतील हे तरी कळलेच. या वर्षाने ख्वाबिदाला त्या रस्त्यावर आणून सोडले.आता पुढच्या वर्षात या रस्त्यावर चालले पाहीजे. कोहं-सोहं ची उत्तरे मिळावायला अनेक वाटा असतात. एकच पकडून सतत प्रवास चालूच ठेवला पाहीजे. प्रवासाला तयारी आलीच. हा तर मोठा पल्ला. तो गाठायला तयारीही मोठी. जबाबदारीही मोठी म्हणून त्या तयारीसाठी लागणारा वेळ आज मागतेय. दर शुक्रवारी माझ्याबरोबरीने आज काय? याची उत्सुकता बाळगणार्या सगळ्या सहप्रवाश्यांकडे एक विश्रामाची वेळ मागतेय. परत नक्कीच येणार, पण या रस्त्यावर पुढे कसे चालायचे या विचारासकट.

Being in the arbitrary thoughts has made me Khwabida, but now staying focused in these arbitrary thoughts will make me Khwabida!

विचारांना थांबवायचे नाही, दिशा द्यायची नाही जातील तिथे जावू द्यायचे पण मनाने स्वत:ची जागा सोडायची नाही त्यांचे निरिक्षण करायचे, परिक्षण नाही.यानेच मन रिकामे होत जाईल. Detachment का काय ती शिकता येईल. मग स्वत्वचा पत्ता सापडलाच.मग ख्वाबिदाचा मुळ उद्देश अधिक जवळ येईल. प्रवासाला आणखीन मजा येईल. वाढदिवशी एवढी वाढ झाली तरी पुरे. पण हे करण्यासाठी थोडे थांबते. जीपीएस सेट करते. आणि पुन्हा येतेच. तोवर,

मनात, विचारात ख्वबिदा ठेवूच.

 

-श्रुतकिर्ती

०८/१०/२०२१

माळीये जेऊते नेले। तेऊते निवांतची गेले।

तया पाणिया ऐसें केले। होआवें गा।

- सार्थ ज्ञानेश्वरी

अ.१२ ओवी १२०