ख्वाबिदा

Posts

पाऊस पडतोय

By Shrutkirti - January 12, 2024

पाऊस पडतोय, पडतोच आहे केंव्हाचा आवाजात काय सापडतेय? शोध चालूच आहे तेंव्हा पासूनचा असं म्हणतात; गाणार्याला ऐकू येते गाणे, कविला कविता आणि काहींना खळखळून हसणे कान देवून ऐकतेय, डोळे मिटून ऐकतेय पावसाने कुजबुजत तरी म्हटले आहे कां गाणे? कधीतरी वाचलेले, कुठेतरी ऐकलेले पावसाने जे गायलेले आणि काळ्या काळ्या ढगांनी ते लिहलेले आज आजूनही पाऊस गातच नव्हता, धबाधबा कोसळतांना सुर होता विसरला कुठेतरी वाचलेले, कधीतरी ऐकलेले पाऊस गातो गाणे; मग हळूच खोटे वाटू लागले पावसाला एकदा सांगितले, मनालाही समजावले विश्वास असा डगमगणार नाही माझा, गाणाऱ्या पावसावरचा आणि आभाळाच्या लिहण्यावरचा मग ठरलेच, डोळे मिटले, कुशंकाना हळूच दूर लोटले कानात प्राण का काहीसे, घट्ट गोळा केले कोसळणारा पाऊस आता कुजबुजत होता भिजलेल्या जमिनीवरून वाहत होता; काळ्या पांढर्या ढगांसोबत, माझेच गाणे गात होता… -श्रुतकिर्ती १३-०१-२०२४

वाबी साबी

By Shrutkirti - December 16, 2023

उन्हाळा आला, सुट्टी आली की प्रवास, भेटीगाठी, गमती जमती याबरोबरच आवरा आवरी नावाचे भूत माझ्या मानगुटीवर बसते. स्प्रिंग क्लिनिंग या गोंडस नावाने ते पार ताबा घेते. सुट्टीत करूया, म्हणून बाजूला ठेवून दिलेले हे काम, जाता येता “सुट्टी आली “ असे कधी हळूच कधी ओरडून ओरडून सांगायला लागते. मग एक दिवस त्याचा मुहूर्त सापडतो. पसारा काढायला फार मजा येते. एक करता करता, दहा गोष्टी आठवतात आणि उठून चालताना, पाय ठेवताना, खाली जागा पुरेना एवढे भोवताली जमा होते. यानंतर येतो खरा गमतीचा टास्क. टाकून देण्याचा, फेकून देण्याचा, याचा उपयोग नाही हे लक्षात येण्याचा. एरवी असे कपडे, किरकोळ सामान, कधीतरी लागते वाले काहीतरी, फिरकी हरवलेले, खडा पडलेले कानातले, संपत आलेली पेनं हे सगळे, “पाच मिनिटात आवरून होईल! निम्म टाकूनच द्यायचे” या गटात मनाने टाकून दिलेले असते. पण आज, यातले प्रत्येक जण आपली गोष्ट घेऊन समोर आले. “हे कधी आणले ? हे कोणी दिले? हे कधी वापरले ? “ त्यावर, कोण काय काय म्हणाले ? असले असंख्य निरुपयोगी विचार तो पसारा संपवूच देत नव्हते. घड्याळ पुढे जायला लागले आणि कामाची आठवण या सगळ्याला बाजूला करून आवर

दिवाळीची पणती

By Shrutkirti - November 11, 2023

कॅलेंडर आले की , सणवार आणि विकएंड हे गणित मांडायला सुरुवात होते. पुण्यात असताना सुट्टी बुडाल्याचे होणारे दुःख , इथे आनंदात रूपांतरित कधी झाले ते कळलेच नाही. यावर्षीही दिवाळीत शुक्रवार , शनिवार , रविवार आलेत आणि त्यातही भाकड दिवस आलाय म्हटल्यावर आनंदच आनंद. मग साधारण जूनच्या आसपास मित्रमंडळीत यावर्षी आमच्याकडे दिवाळी असे एक जण ठरवते , आणि सगळे लोक त्या दिवसाची वाट पाहायला लागतात. मेनू प्लान होतो. ठेवणीतले कपडे बाहेर निघतात. गिफ्ट्स आणल्या जातात आणि ज्याच्या घरी कार्यक्रम ते तर दोन वीकेंड आधीपासून, घरदार आवरावरी ते घर सजवणे या सगळ्यात बिझी होऊन जातात. मेसेजेस ना पूर येतो आणि ठरलेल्या दिवशी नटून थटून सगळे वेळेत पोहोचतात. आठवणीने आणलेला फराळ , जेवायसाठी केलेले पदार्थ , दिवे , रांगोळ्या सगळ्याबरोबर उत्साहाने गप्पाच गप्पा रंगतात. खेळ होतात , टीम्स पडतात. लुटुपुटीची हार जीत होते. मेंदू खाजवत , चर्चा रंगत चहा पाण्यावर दिवसाची सांगता होते. घरी परततानाचा प्रवास मजेशीर असतो. दिवसभरातल्या गमती जमती रंगवून रंगवून एकमेकांना सांगितल्या जातात. फोटो बघताना ते क्षण परत जगले जातात. मन पोट

शॅापिंग कार्ट

By Shrutkirti - November 03, 2023

ॲानलाईन शॅापिंगच्या चकव्यामध्ये फिरतांना मधूनच ध्यानीमनी नसलेले काहीतरी दिसते आणि मग वाया घालवलेला वेळ इतकाही काही वाया गेला नाही असे वाटू लागते. असेच काल अचानक एका साईटवर किल्ल्यातले मावळे दिसले आणि काय भारी असे पटकन वाटले. ते प्रवास करून वेळेवर माझ्यापर्यंत पोहोचणार नाहीत , मिळाले तरी मी किल्ला कुठे करणार होते त्यांना मांडायला ? असे सगळे असूनही पाच मिनिटे मज्जा वाटलीच. किती विचित्रपणा मनाचा , कुंभारवाड्यातून असंख्यवेळा पाटीभर खेळणी आजूनही आज किती अप्रुप वाटले होते त्या मावळ्यांचे. मग छंदच लागला , अशा सगळ्या गोष्टी बघत बसण्याचा. काय नव्हते त्यात ? सगळी दिवाळी त्यात सामावलेली होती. जे जे मनात येत गेले ते कुठेतरी सापडतच होते. आणि जगाच्या पाठीवर कुठूनही कुठेही पोहचवणारे असंख्य होते. त्या पाचदहा मिनिटांच्यां ब्राउझिंगने गेल्या सगळ्या वर्षातल्या दिवाळ्या डोळ्यांपुढे नाचवल्या. आणलेले , केलेले आकाशदिवे , पणत्या , रांगोळ्या , रंग , तेल साबण उटणे….बरं नुसतं साबण दिसत नसतंच मनाला , ते आठवले की अगदी तालासुरात मोती साबणाची जहीरात हटकून आठवतेच. रांगोळीबरोबर, उदबत्तीने भोक पाडलेला कागद

भान

By Shrutkirti - October 27, 2023

आजूबाजूला बघतांना कळतं ; खंबीर बनायचंच असतं , थोडं अवघड असतांनाही सगळं छानंच असतं मृदू , कोमल , हळूवार ; मन जपायला शिकलेलंच असतं , कारण आधीचं गिरमिटलेलं सगळं पुसायचं पण असतं मेहनत , काम , कष्ट ; गरजेला सगळं करायचंच असतं , पण स्वप्न पाहातांना मात्र दिवस न् रात्रीचं गणितंच नसतं धटाशी धट आणि खटाशी खट , जगराहाटीला धरून वागायचं असतं , स्वतःसाठी मात्र स्वतःच ताठ कण्याने उभं रहायचंही असतं चुकलं की सुधरवायचं असतं ; हरलं की पुन्हा नव्याने खेळायचं असतं , कुठेतरी कधीतरी विश्वास ठेवून बघायचंही असतं प्रयत्नात कमी पडायचंच नसतं ; हरवलेलं शोधायचही नसतं , पण पुन्हापुन्हा गमावेल असं काही करायचंही नसतं विचार करून , मनाशी बोलून शहाण्यासारखं वागायचं असतं ; पण तरीही प्रत्येकक्षण जगणं सोडायचंही नसतं मनापासून जगण्याचं भान कधी सोडायचंच नसतं…. - श्रुतकिर्ती २७/१०/२०२३

माझी उशी

By Shrutkirti - October 08, 2023

ही जी उशी आहे ना , कापूसच नाही तीच्या आत पण भरली आहेत स्वप्नं मात्र सात…. कधी रंगीबेरंगी , कधी धवल तर कधी कधी अगदीच सरळ उशीची आणि स्वप्नांची ; खुप गाढ मैत्री डोकं ठेवताच दोघांच्या गप्पा रोज रात्री डोळे ही मग यात होतात सामील , मिटून घेतलेल्या पापण्या मेंदूला ठेवतात गाफील स्वप्नांचा हात धरून डोळे खुप लांबवर जातात , दमून भागून गजराआधी बरोब्बर परत येतात चुकूनमाकून कधीकधी तिथेच रमतात , परत आल्यावर स्वप्ने उशीवरच रेंगाळतात उघड्या डोळ्यांना दिसतात ती खरी , पण हाती लागतील तर स्वप्ने ती कसली ? उशीवरची स्वप्ने लपतात उशीत परत ; उघडे डोळे आणि मन , मात्र असतात त्यांनाच शोधत - श्रुतकिर्ती ०८/१०/२०२३

काहीतरी राहिलंय!

By Shrutkirti - September 18, 2023

गणपती गौरींच्या आधीचा वीकएंड आला आणि हळूहळू चाललेल्या तयारीने वेग घेतला. सगळे बिट्स अँड पिसेस जुळून यायला लागले. घर आवरलेले दिसायला लागले आणि सणाचे वातावरण जाणवायला लागले. तशा याद्या , पुन्हा पुन्हा केलेल्या याद्या , खरेदी हे सगळे बरेच आधी चालू असतेच पण वेग येतो तो दोन दिवस आधीच. मेंदू आणि हात भराभर चालतात आणि to do लिस्ट टिक ऑफ व्हायला लागते. एकाच्या जागी चार हात उत्साहात कामाला लागतात आणि दमायला न होताच कामाचा उरक पडतो. पण हे सगळे चालू असताना मन मात्र एकीकडे काहीतरी राहिलंय , काहीतरी विसरलंय असे सारखे सांगत असते. मेंदू आठवायचा प्रयत्न कसून करत असतो पण छे! सगळे झालेय , होत आलेय असेच चित्र कागदोपत्री दिसत असते. "तुला शंकाच जास्त " "टेन्शन आलाय का ? म्हणून असे होत असेल" अशी उत्तरे मिळूनही काहीतरी राहिलंय चा भुंगा काही पिच्छा सोडत नाही. मग शेवटचे अस्त्र निघते. पूजा , व्रत-वैकल्ये आपल्या समाधानासाठी असतात. काही राहिले तरी त्याने फार फरक पडत नसतो. भक्तिभाव महत्वाचा. तो गणपती काही हे राहिले ते राहिले असे म्हणणार नाहीय. असे सगळे सल्ले मिळतात. ते मनाला माहित अस

नीलमोहोराचे झाड

By Shrutkirti - September 02, 2023

फुलांनी बहरलेलं नीलमोहोराचे झाड, जाता येता हसतं ओळखपाळख नसतांनाही, दोन मिनिटे रस्त्यात थांबवतं मी ही शिष्टासारखी, उगीच थोडीशी हसते त्याचे फुललेले रूप डीपी वर चिकटवून, ओळख साजरी करते फुले गळली, फांद्या उरल्या तरीही झाडाने रोजच, ओळखीच्या खुणा मिरवल्या मीच आपल्या नादात, माझी रोजचीच घाई उगीचच जातायेता एकदा झाडाला बघून जाई झाड तिथेच, तसेच उभे शिशिरामुळे निष्पर्ण पण तितकेच देखणे लांबूनच त्याला बघून, मला उदासी जाणवली झाडाने मात्र अजूनही, ओळखीचीच हिरवी खुण दाखविली ऋतू बदलले, झाड पुन्हा बहरले भरभर चालणार्या माझे, थोडे पाउल रेंगाळले नीलमोहोर पुन्हा फुलला, आता मात्र मी रस्ता बदललला नीलमोहोराची फुले आता टपटप गळतात झाडाखाली गप्प बसलेल्या माझ्याशी खुप गप्पा मारतात… -श्रुतकिर्ती ०२/०९/२०२३

जमतंय…

By Shrutkirti - August 14, 2023

अरे वा! जमलं की तुला पटकन म्हणाले कोणीतरी भारी वाटतेच मग , विषय असला अगदी आलाणा फलाणा तरी पण खरे उत्तर शोधलेच तर ; जमवण्याचा प्रयत्नच चालू असतो ना दिवसभर धडपडून , पडझडून कसेही करून “ जमले की!” हे एकच वाक्य मनाशी धरून जमलंय का मग खरंच ? प्रश्न पडला कि संपलच रोजच मग , जमण्याच्या रस्त्यावर चालत चालत दूर मनातल्या मेंदूतल्या जंगलात हरवत जिथे दिशा एकच , वाटा मात्र अनेक रस्ता अंधारा मात्र मधूनच सुर्याचा किरण एक झाडापानांतून झिरपणारा सुर्यप्रकाश हाताला धरून मार्गांवर चालवतो सावकाश जमतंय जमतंय सांगाणारे आजूबाजूचे आवाज मनात मात्र शंकेचीच मोठी गाज इतके अवघडही नसते प्रत्येकवेळी पण सोपेही नसतेच तिन्हीत्रिकाळी नाही , नाहीच जमले मला बर्याचदा पण तरीही प्रयत्न चालूच आहे जमवण्याचा माझे मलाच , मनाने मेंदूला एकदातरी , “ जमले की तूला” म्हणण्याचा… - श्रुतकिर्ती १४/०८/२०२३

Search This Blog